Huwelijk in het nieuws

Het trouwseizoen is gesloten. Er zijn een hoop blije, kersverse schoonouders en dus viert het trouwvirus haar hoogtijdagen maar in vrijgezellenland. Een virus dat zich niets ontziend een weg baant door alle Marokkaanse huiskamers en zich bij elk familiebezoek vermenigvuldigt. Ook ik ontkwam er niet aan. Op mijn verjaardag notabene. Ik zit weliswaar tegen de dertig aan, toch voel ik me nog hartstikke jong, fris en fruitig, maar voor Marokkaanse begrippen ben je dan een wandelende fossiel uit het Stenen Tijdperk.

 

Van jongs af aan wordt er vanuit huis meegegeven dat je vroeg moet trouwen, zowel man als vrouw. Voor vrouwen is er overigens helemaal geen genade. Zij hebben namelijk een ‘houdbaarheidsdatum’. Op bruiloften zie je tegenwoordig moeders visitekaartjes van de bruidsdiensten sparen, alvast voor hun eigen dochter.

 

“Wanneer ga je trouwen? Je nicht, buurmeisje en de dochter van die en die hebben al 11 kinderen bij elkaar.”

 

Het is onderhand een soort wedstrijdje geworden welke dochter eerder trouwt, je eigen dochter, die van een familielid of die van de buurvrouw. En wie niet trouwt, is ‘over de datum’. Je voelt de druk en op een gegeven moment ga je echt geloven dat je rijp bent om gerecycled te worden, en dus voel je je gedwongen mee te doen met het kansspel ‘get married or die trying’.

 

Door die trouwdruk zie ik jonge meisjes opgetut naar school gaan. Naast een schooltas hebben ze tegenwoordig allemaal een make-up tasje bij zich om maar aan dat ideaalbeeld te voldoen. Sommige jongens maken misbruik van haar openheid, haar zuivere verlangens, namelijk: iemand leren kennen om straks mee te kunnen trouwen.

 

Eenmaal bezweken aan de druk van de trouwbrigade denk je rustig te kunnen genieten van het getrouwde leven, want dat bevalt wel. Maar met een huwelijksakte en een bruiloft ben je er nog niet. Nee, daarna komt het bevruchtingscomité. De familie vraagt zich namelijk af waar de eerste baby blijft. Denk je van de druk af te zijn, staat de ander je alweer op te wachten.

 

Natuurlijk zijn er jonggetrouwde stellen die gelukkig zijn, alleen trouw je niet omdat je een bepaalde leeftijd bereikt hebt, maar dien je een huwelijk aan te gaan wanneer je er daadwerkelijk klaar voor bent. De een doet daar nou eenmaal iets langer over dan de ander.

 

Je leeft pas wanneer je je niets aantrekt van je omgeving en enkel vertrouwt op God. Hij is de enige die de harten bij elkaar brengt,

 

 

Bron: http://moslimomroep.nl/karim-boulidam-get-married-or-die-try...