‘Huwbare leeftijd binnen de Islam’ is een regelmatig besproken onderwerp wat door recente gebeurtenissen weer in de schijnwerpers is gekomen. Menig politici, arabisten, bloggers en andere ‘Google-Imams’ die de Koran & Hadith in hun vrije tijd bestuderen, hebben zich hierover geroerd en de media bestookt met hun simplistische meningen. Opvallend hierbij is dat een gebeurtenis uit de biografie van de profeet Mohammed (Allah’s vrede en zegen zij met hem) veelvuldig aangehaald en beoordeeld wordt vanuit:
|
Door de eeuwen heen is de omgeving waarin de mens leeft steeds aan verandering onderhevig. Dit leidt ertoe dat de verantwoordelijkheden die de mens op bepaalde leeftijd moet dragen ook veranderen. In deze context is volwassenheid een begrip wat bepaald wordt door de totale maatschappelijke structuur bestaande uit biologische, geografische, politieke en sociaal economische factoren. Deze factoren veranderen niet alleen door de tijden heen maar verschillen vaak ook tussen diverse culturen in eenzelfde tijdvak. Leeftijd waarop een persoon volwassenheid vertoont is dus een relatief begrip en dient per tijdvak beoordeeld te worden. Enkele voorbeelden:
De Romeinen zetten de leeftijdsgrens voor meerderjarigheid op 12-14 jaar, maar behielden tegelijk een minimum van 7 jaar. In het Romeinse Rijk werd tijdens bepaalde perioden wat wij nu 'zeer jong' huwen voor meisjes zouden noemen, zelfs aangemoedigd om de grote soldatensterfte zo veel mogelijk aan te vullen [1].
In het Engeland van 1576 werden seksuele betrekkingen met een meisje jonger dan 10 jaar als verkrachting van een minderjarige beschouwd. Met andere woorden, vanaf 10 jaar kon een meisje in Engeland in 1576 wettelijk seksuele betrekkingen hebben [1].
De levensverwachting is van 1861 tot 2011 gestegen van 36 naar 78 jaar. Dit geeft aan dat volwassenheid door de tijden heen wijzigt [2].
Prins Willem II van Oranje (1626 – 1650) die in 1641 trouwde met de toen tienjarige Maria Henriette, oudste dochter van Karel I, koning van Engeland, Schotland en Ierland. [3]
De Koran & Hadith hanteren een aantal principes op het gebied van huwbaarheid van man en vrouw. Beiden moeten biologische volwassenheid vertonen en daarnaast ook emotioneel, psychisch, intellectueel en moreel voldoende volwassen zijn. Dit zijn zaken die van individu tot individu verschillen en daarom zorgvuldig onderzocht dienen te worden. Leeftijd is dus in deze context een relatief begrip. De Koran & Hadith vermelden het volgende over huwbaarheid:
"En onderzoekt de wezen, tot zij (de leeftijd van) het huwelijk (nikâh) bereiken; en indien gijlieden in hen rijpheid van verstand vindt, draagt hun, hun bezittingen over, en verteert die niet buitensporig en haastiglijk, uit vrees dat zij de meerderjarigheid bereiken" (Koran 4: 6).
« O jonge mensen, wie van jullie in staat is om de verantwoordelijkheden van het huwelijk te dragen, dat hij/zij in het huwelijk treedt. Dit zal zijn blik verlagen en hem/haar kuis houden. Wie er niet toe in staat is, laat hem/haar vasten. Want vasten vermindert het (lichamelijk) verlangen.» (Bu. 62:4)
"En aangaande degenen uwer vrouwen, die aan de regels hebben gewanhoopt, indien gij twijfelt, zal haar voorgeschreven tijd drie maanden, zijn, en ook van degenen, die haar regels niet hebben gehad" (Koran 65: 4)
« Abdullah ibn Annas meldde: "Een maagd kwam bij de profeet en vermeldde dat haar vader haar tegen haar wil uitgehuwelijkt had, waarop de profeet haar toestond haar keuze uit te oefenen. » (Abu Dawood)
De Heilige Profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) zou hebben gezegd: "De weduwe en de gescheiden vrouw moeten niet ten huwelijk worden genomen, totdat er een bevel van haar is gekregen, en de maagd moet niet ten huwelijk worden genomen, totdat er toestemming van haar is gekregen" (Bu. 67: 42)
Samenvattend kunnen we stellen dat:
het misleidend is om huwbare leeftijd uit het verleden te beoordelen op basis van hedendaagse maatstaven en belevingen. Leeftijd waarop een persoon “volwassenheid” vertoont is een relatief begrip en dient per tijdvak beoordeeld te worden.
de Koran & Hadith een aantal universele en tijdloze principes hanteren om de huwbaarheid van een individu (man en vrouw) vast te stellen. Bij correcte toepassing van deze principes zullen alleen volwassen mannen en vrouwen in het huwelijk mogen treden.
[1] http://www.flw.ugent.be/cie/bogaert/bogaert39.htm
[2] CBS
[3] Het huwelijk van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) met ‘Aa-ishah (moge Allah tevreden met haar zijn) door Aboe Yoesoef